Babanın, Baba- Çocuk İlişkisindeki Rolü
Çocukluğumdan hatırımda kalan bir şiirin dizelerini paylaşmak istiyorum. “Evimizin direğisin, gözümüzün bebeğisin, benim canım babacığım; akşamları gelince, kapıları sevince, bana gündüz olur gece, benim canım babacığım…” Evet, baba bir aile birliğinin direği yani en temel varlığıdır. Bu söylediklerime pek çok annenin ve kadının itiraz edeceğini biliyorum. Haklılar da, bunca eğitmen ve pedagog anne baba rol dağılımına eşit pay biçerken, ortaya çıkan çocuk profillerini görmezden gelen/gelecek olan pek çok kadın, kendi çıkarları doğrultusunda çocuklarının geleceklerini kurban vermeye devam edeceklerdir. Varsın etsinler… Bu yaklaşım içinde olmaları, okuduklarını kendi fayda maliyetlerine yansıtmaya çalıştıkları süre içinde kaybeden kendi canlarından can olan çocukları ve aileleridir.
Çocuk bir ailenin önemli fertlerinden biridir. Ancak aile birliğinin birleştirici, ayırıcı ya da tartışmalarının odak noktası çocuk olmaya başladığı andan itibaren bir sorgu süreci de ebeveynlerce yaşanmalıdır.Çocuklarla oyun oynamak çocuk gelişimi için önemli ayrıntılardan biridir. Akıl ve zeka oyunları, bağlantısal düşünmeye yardımcı oyunlar, görsel zeka ve hafıza oyunları için iq oyuncak kullanabilirsiniz. Böylece konsantrasyon ve hayal gücünü geliştiren oyunlardan yararlanmış olursunuz.
Kadın, duyguları ile erkek mantığı ile hareket eder. Demek ki çocuk ile kurulacak diyalogun mantık yönü baba; duygu tarafı ise anne tarafından tamamlanmalıdır. Babanın rolü de bununla sınırlıdır. Baba eğitmendir, baba öğretmendir, baba mantıktır. Babanın duyguları çocuk ile iletişiminde ön saflara taşınır ise o çocuk özgüvenli değil şımarık ve tatminsiz bir karakter geliştirir.
Özetle; babalara rol biçmekten vazgeçin. Babanın zaten bir rolü var. Bırakın sizin ön gördüğünüzü, kitapların işaret ettiğini değil içgüdüsel yaklaşımla baba, baba olmanın sorumluluğunu sergileyebilsin. Aksi halde önce aile birliğiniz, sonra çocuğunuz ve dolayısıyla da siz zarar görerek parçalanırsınız…
